Θερμά Σώματα

Η αλήθεια είναι ότι έμαθα για αυτό το βιβλίο με αφορμή την ταινία που βγήκε πρόσφατα στους κινηματογράφους, την οποία δεν έχω δει ακόμα. Όμως θέλοντας να διαβάσω κάτι ανάλαφρο και βλέποντας το βιβλίο σε ένα αγαπημένο βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας δεν δίστασα να το πάρω. «Θερμά σώματα» λοιπόν ο τίτλος και ένας νέος σε ηλικία συγγραφέας, ο Αιζάκ Μάριον στο πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα. 

  

Η ώρα της κρίσης για τον πλανήτη Γη έχει φτάσει. Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε δεν υπάρχει, οι πόλεμοι και οι αποφάσεις των προσώπων που τον κυβερνούσαν τον έχουν φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Μία περίεργη αρρώστια έχει μετατρέψει τους νεκρούς σε ζόμπι κι έχουν καταλάβει ολόκληρες χώρες ενώ το είδος τον ανθρώπων απειλείται σοβαρά και για να προστατευτεί μένει κλεισμένο και περιορισμένο σε μικρές πόλεις που τις περικλείουν τείχη. Ο Ρ είναι ένα ζόμπι με γκρίζο δέρμα, χωρίς όνομα και αναμνήσεις, που δεν μπορεί να μιλήσει παρά ελάχιστα, με περίπλοκες σκέψεις στο μυαλό του όμως.  Μία μέρα πηγαίνει με μια ομάδα Νεκρών σε μια εγκαταλειμμένη πόλη να τραφεί κι εκεί συναντά τη Τζούλι, ένα ζωντανό κορίτσι. Όμως αντί να τη φάει, τη σώζει και μια παράξενη σχέση αρχίζει ανάμεσα τους. Μία αλλαγή συντελείται στον Ρ, που αρχίζει και πάλι να νιώθει, να θέλει να αναπνεύσει και να ζήσει…

Σίγουρα πολλοί θα βιαστούν να συγκρίνουν τα Θερμά Σώματα με το Λυκόφως άλλα στην πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερο, πιο έξυπνο και καλογραμμένο και μοιάζει περισσότερο με τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, αλλά με ζόμπι. Ο Ρ, ένα σκεπτόμενο ζόμπι με φιλοσοφικές ανησυχίες, χιούμορ κι ευαισθησίες που ακούει Σινάτρα, αφηγείται την ιστορία. «Είμαι νεκρός αλλά δεν είναι και τόσο χάλια» ξεκινάει την αφήγηση του ο Ρ και συνεχίζει λίγο παρακάτω «Η ειρωνεία του να είσαι ζόμπι είναι πως όλα σου φαίνονται αστεία, αλλά δεν μπορείς να χαμογελάσεις γιατί τα χείλη σου έχουν σαπίσει». Υπάρχει και κάτι που τον στεναχωρεί πολύ όμως «… έχουμε ξεχάσει τα ονόματα μας. Αυτό μου φαίνεται το πιο τραγικό απ’ όλα. Μου λείπει το όνομα μου και θρηνώ για τα ονόματα όλων των άλλων, επειδή θα ήθελα να τους αγαπήσω αλλά δεν ξέρω ποιοι είναι». Όλα θα αλλάξουν όμως όταν συναντήσει τη Τζούλι, ένα κορίτσι με όνομα, πολύ ιδιαίτερο και δυναμικό. Τη σώζει από βέβαιο θάνατο, αφού νωρίτερα έχει φάει το μυαλό του αγοριού της και μία παράξενη φιλία ξεκινάει ανάμεσα τους. Μία φιλία που μετατρέπεται σε κάτι πιο βαθύ και βοηθάει τόσο τον Ρ να αλλάξει και να βγάλει στην επιφάνεια την ανθρωπιά που κρύβεται μέσα του όσο και τη Τζούλι να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος και του παρόντος.

 

Το κομμάτι που αφιερώνει ο Ρ στην Τζούλι για να 

εκφράσει τα συναισθήματα του.

Πέρα από το love story, είναι ενδιαφέρον πως ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει ούτε στο ελάχιστο τα τέρατα που έχει δημιουργήσει, η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι ωμή και κάποιες περιγραφές είναι αρκετά ανατριχιαστικές. Ο κόσμος του είναι αρκετά πειστικός και κάποια ευρήματα σχετικά με τα  ζόμπι, όπως το γεγονός ότι έχουν δημιουργήσει κοινωνίες  με δικούς τους νόμους-κανόνες κι ότι ευχαριστιούνται  τρώγοντας το μυαλό των θυμάτων τους γιατί βιώνουν για λίγα λεπτά αναμνήσεις και συναισθήματα από τη ζωή τους,  είναι έξυπνα κι ευφάνταστα. Παρόλα αυτά το βιβλίο έχει και κάποιες αδυναμίες που αφορούν κυρίως την πλοκή, ενώ από τη μέση και μετά η ιστορία τρέχει τόσο που φαίνεται λες κι ο συγγραφέας βιαζόταν να το τελειώσει μια ώρα αρχύτερα.

Τα Θερμά σώματα είναι μια παράξενη ιστορία αγάπης που μπορεί να μην είναι και τόσο πρωτότυπη αλλά είναι γλυκιά και πικρή ταυτόχρονα, κάποιες φορές αστεία και σε αρκετά σημεία ανατριχιαστική ενώ εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη φύση του ανθρώπου, την ανθρωπιά και τις αξίες της ζωής. Σε γενικές γραμμές το βιβλίο μου άρεσε και διασκέδασα διαβάζοντας το αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας! Θα το πρότεινα κυρίως σε όσους αρέσει αυτό το είδος λογοτεχνίας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.